İŞTE O ÇOCUK BENİM

Düzenleme

ÝÞTE O ÇOCUK BENÝM

Daha çocuk yaþýmda, dertler boynumu büktü
Þýmaracak kimseyi, görüp bulamaz oldum
Büyüdüm birdenbire, kader yüküyle çöktü
Gönül bahçelerinde, sararýp da ben soldum.

Nerden esti bu poyraz ,nasýl kavurup geçti
Savurup vurdu yere, sevdiklerimi biçti
Küskünüm o feleðe, özümden özü içti
Yapayalnýz kimsesiz, dönenip öyle kaldým.

Ýmrenip de bakardým, babasý olanlara
Sarýlýp da sevdayý, onlarda bulanlara
Aðlardým hazin hazin, kimsesiz kalanlara
Bunca zaman iç edip, bugünlerime geldim.

Ýþte o çocuk benim, boynu bükük bekleyen
Gözlerinde yaþlarla, öze umut ekleyen
Kaç kez gelip kapýya, gönlünüzü yoklayan
Sevmeyi bilenlerin, yüreðine ben doldum.

Asla avuç açmadým, çalýþýp da kazandým
Gönül sayfalarýna ben adýmý yazandým
Garip gurbet ellerde söylenen bir ozandým
KARDELEN olmuþ adým, güzelliklere güldüm.

KARDELEN(Ayrýkotu)
31.03.2022
Tülay Sarýcabaðlý Þimþek
Dinar/Afyonkarahisar
Sosyal Medyada Paylaşın: