ne tuhaf deðil mi.. kimi zaman gülerken aðlýyoruz bazen de kahkahalarla susuyor ve sorguluyoruz an’ý ipliði pamuk, baðý hayat bir ikilem bir yanýmýz çise, çise bereketine yaðmur diðer yanýmýz hüznüne hasatsýz pamuk tarlasý...
kimi zaman isyan ediyor, hayýflanýyor aklým sabrýma.. tavýnda demlenmemiþ olmasýný diliyorum teni kýzýl kavramlarýn, bakýþý esmer tesadüflerin ve inan zoruma gidiyor kolay olamamak..
takvimine çentik atýmý unutulmuþ zamaným.. terkisi duvarlarýna kazýnmýþ sokaðým kedisiz, köþesiz ve sessiz.. çok deðil az sonra günü yutar karanlýk, karanlýðý parlatýr yine kýdemli isyanlarým bir araba dolusu kendini paralayan keþkeler birer birer geçer yine üzerimden.. sevilmeyeli sevmeyi de unuttum sahi neydi sevmek, ölüp ölüp dirilmek..
kalabalýðýna, rüküþüne, alýna, cilasýna kendim kadar yalnýzdýr, yalnýz aslýnda bu kocamýþ dünya.. siz öyle deðilmiþ gibi devam edin davranmaya ben yoruldum ve dilencisi oldum dinleyicisi olmayan sebeplerimin ne bileyim anlamasýn artýk beni kimsede.. bu güne kadar olan anlayýþsýzlýðýnýz içinde ayrýca teþekkür ederim sizlere..
seni sevmeyi bilmenin ne olduðunu bilemediðim ve seni sevdiðimi de söyleyemediðim için özür dilerim kendim...
. . . //
ilhanaþýcýmartikibinyirmiiki
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.