Urania'nın Çığlıkları

HAZ
Dudaklara deðdim kýpkýrmýzý
Eridim kar tanesi gibi arasýnda
Ve o nadide çiçeði farkettim
-beyaz bir mumu andýrýyordu-
Dokundum! "Karanlýk"
Ýçinden bir ruh fýþkýrdýðýný gördüm
-"bir an’dý"-
Saçlarý çarmýhtaki Ýsa’nýn kanlý saçlarý
Dokunsam alev tükürür göz kapaklarým
Zaman devasa nefestir teninde
- bir tiz ses gibi-
Park çocuðu yüzümün, acýsýndan uzak
Sorumlusu ben deðilim olacaklarýn

Sen de uçurum öldüren bir dalgayý sardým
Denizler üstüme yelken çekilen korkak denizler
-Gece ýslaktý,-
hiçbir þehveti kaldýramaz beyaz yataklar
sen de bir dalgayý gördüm
- "Uçurumdaydým"-
DUA

Napolyon duruþlu dar aðacýnýn dibindeyim
Elmalar kafama düþen elmalar
Açlýðýmýn þeffaf yüzlü güzeli
Siyah beyaz deðildir aðlamalar
Engizisyon duruþunla as beni
Ben bu giyotin de bir asil ruhum
Seni sevmek bana bir mavi yelken
Yükselip gelir denizlerden
Ýçip sarhoþ oldum dudaklarýndan
Kýrmýzý bir þarap gibi taptaze
Hayran olup içindeki gündüze...


Avuçlarýný hissettim rüzgar tokatlayan
Ýçinde yaðmuru farkettim
–çizgilerinde desen buluyordu-
Akþam üstüyle öpüþen bir gece perisi gibi
Uysal uykularýn yüz tohumlarýný açýyorum artýk
Çekildikçe umursamaz olan denizler gibi" kýyýyý"
-Sandallarýndan, ay ýþýklarýndan-

YÜCELÝK

Þafak sat! Iþýk sat! Çemberinde ben –gözler-
Parlayýverir gök kuþaklarý –ýslat-
Yaðmurun avuçlarýnda çocukluðumun hayali
Büyünce göreceðim sevgilidir muhakkak
Depremler yasak bana fýrtýnalar yasak
Sakinliðin merdivenleridir seni yaþamak
Gel bana Sokrates gel bana Mozart
Kelimelerinle büyüleneyim
Notalarýnla devrileyim tüm ritimlerden
O’nda bir ince destan kývrýldýðým hecesine, ilahi kelimelerin sýzýsý gibi derin
Seni yaþamalarýn aþk ve seni sevmelerin

YIPRANMA

Kuruyorum artýk bir yapraðýn güz korkusuyum kaldýrýmlara düþeceðim
Ayaklarýn altýndayým ya da topraðýn üstündeyim
O uçurumdan o denizden
Þehvetin aynadan bana bakan çirkin yüzünden sýyrýlayým
Sana geleyim yine yeniden
Karanlýk çöker –yüzler- karanlýk çeker –yüzler-
Elmalarýn yüzünde yaptýklarý
Sana âþýk oldu bütün gündüzler
Ýhanetiydi parmaklarýnýn ihanetiydi dudaklarýnýn
Öpmeyecekti seni günahkâr ölümsüzler
AYRILIK

Taþ tepelerden aþaðý
Kayalar denizlerden kopup da geldiler
Parçalandýlar kül oldular zamanlar geçti
Gece-gün ayrýldý insan birleþti,
Bulutlardan da nicelere yükseldiler –artýk-
Sonsuzluðu arýyorum, arý sonsuzluðu
Senden geçen bir firavunum sofralarýmdaki nimetlerden öte
Öteden daha öte,
Þimdi korkak, þimdi yalnýz þimdi kaygýlý
Dudaklarýna deðmemeliydim öyle kýrmýzý
Ölmeliydim!

Mehmet Nusret Poyraz
Sosyal Medyada Paylaşın: