DAL GİBİYİM ( 870.)

Senin ile gitti o neþeli çað
Hazan vurdu soldu gönlümde ki bað
Kalmadý sýrtýmý yaslayacak dað
Aðaçta kurumuþ bir dal gibiyim

Demedim bu nasýl çiledir diye
Yeter dedim veda ettim benliðe
Hasretin alev oldu yanar bu tende
Bu can bu bedende çürür sevdiðim

Sen yaktýn yürekte aþk çýrasýný
Verdin bana sevdanýn en karasýný,
Kendin ettin beni benden alýp ta
Sana dönüþen ben sensiz yanarým

Sensizlik yaralar açtý yüreðe
Doðuþtan marazlý bir lal gibiyim
Çekmeden bilinmez bunun acýsý
Cehennemde yanan bir kul gibiyim

Canýmý sunmuþtum sana gül diye
Dönüp de bakmadýn bu nedir diye
Bel ki öldüðümde seversin diye
Ecelim den evvel ölesim gelir



Fatma Ayten Özgün







Sosyal Medyada Paylaşın: