özlem ne uzun bir sözdü

kim bilir kaçýncý seferinden dönmüþ
kýrlangýçlar
yeni açacak çiçeklerin
yeni doðacak günün muþtusu
þarkýlarýnda..

ben gökyüzüne bakýyorum
gözlerin göklerdeymiþ gibi
bazen ýþýl ýþýl
bazen hüzünle bulutlu..

eski sözlerini okuyorum
hiç eskimemiþ
yaz gecelerinde
birbirine vurduðumuz
ak taþlar gibi
çocukluðumuzda
ateþ
hep içinde...

ben çiçeklere dokunuyorum
ellerin çiçekteymiþ gibi
önce sarý çiçekler çoðalýyor
ardýndan
kýzýl
ardýndan
mor

ben
gökyüzünden daha çok
bakmak istedim
gözlerine
çiçeklerden
daha çok dokunmak
ellerine

özlem
ne uzun bir sözdü
þiirlerde..
ne eksik
söz..


29/03/2022
ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: