Bütün kapýlar sana açýlýyorsa, Çýkmaz sokaklarýn anahtarýda sensin. Elimdesin kalemimdesin. Buz tutan yüreðimdesin. Sayfalarý yeni açýlmýþ defterimdesin. Uykularýmdasýn düþlerimi düþ yapan. Bakýþlarýmdasýn her þeyde seni yaþatan.
Mekteplimsin araya yollarý koyan. Üç gün buradaysan aylarý hiçe sayan.
Ha... söylemeyi unuttum; En çok senin neyini seviyorum, Biliyor musun? mekteplim. Omuzuna dökülen saçlarýný, Bana olan bakýþlarýný, Bir de konuþurken, Seni seyretmeyi seviyorum.
Kaçamak bakýþlarla, Bazan suç üstü yakalayýp ne, Diye soruþun var ya, Öldürüyor beni mekteplim.
(Þimdi sen diyorsun ki kendi kendine; yüz verdim ya artýk astarýný da ister. Doðru söyle Mekteplim öyle mi düþünüyorsun?)
14-02-2006-Çarþamba Tuðrul Ahmet Pekel Sosyal Medyada Paylaşın:
tugrulahmetpekel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.