Ýzmir içimdeki mavi zehir yaþayamadýðým þehir öleceðim, öleceðim kollarýnda ne sensiz olabiliyorum ne sana dayanabiliyorum yitip gidiyorum yollarýnda...
kemeraltý’nda durmuþum vakýf çeþmesi karþýsýnda arkamda karakol yani saðlamdayým kýrk yýllýk otacý sol yanýmda saðým salepçioðlu tepemde güneþ öðlene doðru camiye dönüp Ay Ýpek’te olacaðým gel bekletme beni!..
kýzgýným, aylardan aðustos gözüme pusu kurmuþ lodos þarkýmýz susmadan iþportaya düþmeden aþkýmýz gel... polisler öðlen uykusunda fýrsat bu fýrsat, gel... gelmezsen, ya kendimi yakacaðým ya kemeraltýný yýkacaðým!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gurbuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.