ESER YOK

Aydýnlý Zeybeðim çaça oynuyor,
Kars’ta, Erzurum’da bardan eser yok.
Yazýn yüreðimde düþler donuyor
Zemheri ayýnda kardan eser yok.

Küçüðün büyüðe yoktur saygýsý
Terk etmiþ ruhlarý ölüm kaygýsý,
Rafa kalkmýþ helal- haram duygusu
Yüzlerde hayâdan, ardan eser yok.

Bitmez m’ola, köyden þehre göçeni,
Ýnanýn kalmamýþ ayran içeni,
Ne ekeni gördüm ne de biçeni
Baðlarda ayvadan, nardan eser yok,

Muhabbet derin bir uykuya dalmýþ,
Ceylan, avcýlarýn hýþmýna kalmýþ,
Sevginin yerini menfaat almýþ
Gönül diyarýnda yârden eser yok.

Herkes birbiriyle olmuþ davalý,
Süt saðan görmedim eli kovalý,
Ne çobaný kalmýþ ne de kavalý,
Yaylalarda hiç davardan eser yok.

Aða, hasenattan çekmiþ elini,
Soðan ekmek yiyor beyin gelini
Seyredin yoksulun cömert halini,
Zenginin gönlünde vardan eser yok.

Yanýk Ozan, böyle miydi mazimiz,
Duvarda asýlý durur sazýmýz,
Ne kýþýmýz belli ne de yazýmýz,
Gönüllerde hiç bahardan eser yok.
Muhammet AVCI
Sosyal Medyada Paylaşın: