“Okumam gerek” dedi hem kendisini hem de Annesini kurtarmak için köy çamurundan Islanmaktan çürüdü yaþadýðý her demde Üþüdükçe bir medet bekler ýhlamurundan
Sokaklar da kar tipi, hava bir hayli soðuk Elinde bezden pankart taþýyan cýlýz çocuk Sarsýldý birdenbire dizlerine oturdu Arkasýnda patlayan silahýn sesi boðuk
Hak isteyen hak veren, arada etten duvar Duvarýn vicdaný kör, gözü kanlý canavar, Orantýsýz güç ile vurduklarý çocuðun Yumruklarýnda isyan gözlerinde umut var
Kalbindeki yaranýn acýsý hayli derin Kan ile mi yazýlmýþ yavrum kara kaderin Evladýnýn elini býrakmýyor ki anne Ellerin soðuk çocuk, kalem tutan ellerin
Hayat denen alanda bizim çocuklarýmýz Ölen de sað kalanda bizim çocuklarýmýz Coþari, bitsin artýk bu zulümler, ölümler Vuran da vurulanda bizim çocuklarýmýz
06.02.2022/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.