Yüzünde eski püskü bir zaman Alnýna dolmuþ aritmetik çizgisi Kýrýlmýþ genleþmiþ avurtlarýn Soluklandýn biliyorum Yar geçiþlerinde/ Yüreðinde kuþ uykusu Ellerin güçsüz püskül Sene dönse yýl çapkýn Ceviz kabuklarý çoktan gübre Elimle beslediðim oðlaklar anne Çýlgýn düzlem gölgeleri…
Ne zaman biri kayýp gitse Gözlerimin elasý çýkýyor Sesimde yýrtýlýr perdesiz Ne zaman kapýya duracak Sevdalým sevdiklerim Okþanan ellerin nidasýna Ne zaman konacak Bir öpücük Islak Puslu…
Ve ayaklarým! Daha ne kadar kaldýrýr bu demi Solgun günlerimin ahlarý/ Buruþuk bir perdeydi oysa Gizli kalp odacýklarýmý saklayan Buruþmuþ bir mendil gibi aðýtým
Mecburdu ayrýlýklar Mücbir sebeplerden Sen aileni seçtin Ben yalnýzlýklarýmý Ýpe sapa gelmez Bahane çöplerinde Gezindim…
Elime geçen Koca bir yalan
Yalan olmadan önce buralar Adýný karalar yüzüne vuralar
Hangi ara Düþman oldu Bu adamlar…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.