DİYEMEDİM!

DÝYEMEDÝM!

Paketlenmiþ kutu, sarý petekler
Tadýna baktým da, bal diyemedim!
Doðal gibi durur, yapay çiçekler;
Kokladým birini, gül diyemedim!

Arada bir parmak, kalkar havaya
Bazen bir kol çöker, garip yuvaya
Acep sahip midir, kutlu dâvâya;
Tokalaþsam dedim, el diyemedim!

Düþmüyor besmele, sivri dilinde
Yabancý sevgili, gezer kolunda
Nalýncý keseri, baktým elinde;
Hadi hissemizi, böl diyemedim!

Telefonda bile zili yabancý
Pencere ecnebi, tülü yabancý
Saz diye tuttuðu, teli yabancý;
Bizim havalarý, çal diyemedim!

Konuþunca sandým, þanlý neferdir
Baktým durduðu yer, çanlý bir yerdir
Amaçlarý Nemrutlardan beterdir;
Gitme de yatýya, kal diyemedim!

Baktým geleceði, yoktur kendine
Su taþýyor küfrün deðirmenine
Büyüyor boyuna ve de enine;
Hâl ve gidiþine, rol diyemedim!

Kendime diyorum, baþtan aþaðý
Doðrularý yaz da, otur aþaðý
Ýþleri biliyor, elin uþaðý;
Gördüm sömürüyü, fil diyemedim!

Murat Kahraman Murâdî
20.02.2022/Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: