sendin

tepeden aþaðý yuvarlanarak giderdik
dar sokaklarda aþk ve þarap kokusu kimsesiz kaldýrýmlara sinmiþti hatýrlarsýn
kýzýlelma caddesinde tanýdým seni...
türkcü hamdullah sokakta....

keþmekeþ akþamüstleri üzerimize nasýl boca edilirdi öyle ....
yazda baþka kýþta baþka ihtiraslarýn vardý
ama bakýþlarýnýn kýzýllýðý kimselere benzemezdi
sent Antuan’da mum yakmýþtým
1996 yýlý aralýðýydý
bana verdiðin o müthiþ hediyeye gözüm gibi bakarým.....

insani iyileþtiren o bir tutam rüzgarýný getirip koyardýn kapýnýn önüne
çocukken baþka, gençken baþka hayaller salardýn herkese
gerdanlýðýn sana öyle yakýþýrdi ki
o kadar olur
nasýl taþýdýðýna þaþýp kalýrdým....
sonra ......
sonra sen hiç kimselere benzemezdin ...
kimsesizlerin kimsesi deðil miydin? ...
kollarýnda doðanlar ve ölenler çokca idi
herkes seni kýskanýrken maðrur dururdun
öpülesi kýyýlarýnda beklerdim seni
o kadar ki
o kadar olur.....
koylarýnda balýk istifi yatan gemilerin için neler vermezdim
neler vermezdim bir nefesin için
sanki bir asýr geçmiþ gibi
karlý bir sabah býrakýp gittim seni
aðlayarak gelip aðlayarak gittiðim sevgilimdin
sen hiristiyan kokulu müslüman bir þehirdin
benim için.....
sen baþka idin.... bambaþka
sen her þeyimdin ......
sen Ýstanbul’dun

Sosyal Medyada Paylaşın: