Yalnızlığı Özlüyorum

Zaman karanlýk,gecelerim ise sessiz.Yarasalarýn kanat seslerini duyuyorum.Ýsmini bilmediðim

o böcek;kulaðýmý yýrtýyor masa altýndan.Gözlerim yarým,belimin ortasý sanki sol yanýma doðru...Acý.

Yalnýz olmama raðmen yalnýzlýðý özlüyorum.Çevremde insan sesleri hep bir koþuþturmaca!Marketçi amca kapý

önünde bir sigarasýný daha yaktý az önce.Iþýðým yaným sönüyor oda karanlýða bürünmek üzere...

Parmak uçlarýmda tarifsiz bir acý,aklýmda geçmiþim ve yazmak istediklerim.Tarifsizliði yaþýyorum.Mide

bulantým da artýyor gün geçtikçe dünyaya karþý.Yalnýz olmama raðmen yalnýzlýðý özlüyorum.Dizlerim

acýmýyor artýk büyüdüm sanýrým.Hasta olduðumda baþýmda annem yok;bak yine geldi özlemim,yalnýz

olmama raðmen yalnýzlýðý özlüyorum
Sosyal Medyada Paylaşın: