ŞEHİTLİK ANITI

Çanakkale þehitlerine yazýlmýþ
Aðýtlarla büyüttü beni anam.
Okulda gurur ve gözyaþý içinde söylerdik
Çanakkale þehitlerine yazýlmýþ þiirleri.
Hele, hele “Ya Allah, Bismillah” nidalarý içinde
Seyit Onbaþýnýn yükleniþi koskoca top mermisini.
Söylerken kendimi onun yerine koyardým da
Gururla kabarýr taþardý göðsüm.

Elime ilk aldýðým gün “Tekeli” yapýmý baðlamamý
Aklýmda çalmak istediðim tek türkü vardý
“Çanakkale içinde vurdular beni
Ölmeden mezara koydular beni”.
Þiir okuma yarýþmalarýnda “Çanakkale Þehitleri”ni seçerdim
Ya da “Mustafa Kemal’in Kaðnýsý” ný.

Kýzýmý Anýtkabir’e üçüncü kez götürdüðümde
Sordu “nerde bu yatanlar” diye, 9 yaþýn verdiði masumiyetle.
“Tamam kýzým söz, seni oraya da götüreceðim” dedim
“Bugünkü özgürlüðünü kimlere borçlu olduðunu” bilsin istedim.

Nasip oldu düþtük yola; 72 yaþýnda anam, 12 yaþýnda kýzým
Çanakkale Þehitlerinin Anýtýnda saygý duruþunda
Ýstiklal Marþýmýzý söyledik hep beraber.
Sonra anam “dur kýzým” diyerek
Açtý ellerini semaya, gözyaþý içinde
Yalvardý Allah’ýma þehitlerin ruhlarýný þad ederek.

Ayrýldýðýmýzda þehitlikten kýzým da anam da aðlýyordu
Anam “Yetmedi ki kýzým, doyamadým ki” diye hayýflanýyordu.

(Kýrklareli - 12.03.2008)

Leyla Ýnan
*Þiirimeiçten yorumuyla can veren CANIÞIM DR: SEMRA GÜVENÇ E teþekkürler
Sosyal Medyada Paylaşın: