Ah Bilseydim
Karanlýk gecede
Ayýn gölgesinde
Sohbet ediyorduk sessizlikle
Yýldýzlarda eþlik ediyordu sohbetimize
Gözyaþlarý içinde
Meðer onlar biliyorlarmýþ son gecemiz olduðunu
Kýyametimin öncesindeki son sessizlikmiþ bu gece
Benimse istemsizce gözlerim dalýp dalýp gidiyordu
Nefesim daralýr gibi oluyordu
Baþýmý kaldýrýp gökyüzüne
Derin bir nefes alýp veriyordum arada
Anlayamýyordum elbette sebebini
Göðsüm daralýyordu bildiðim buydu o an
Sonra biraz daha zaman geçti
Vakit gözlerine bakma vakti idi
Bir çift turna gözlere vakmanýn vakti
Birazdan bilemediðim bir veda ile kol kola girmiþtim
Sana gelirken
Vakti gelmiþti turna gözlerine bakmanýn
Baktým ,baktým ,
Yandým
Külüm bile kalmadý
Bütün caným savruldu
Taþ duvarlara
Ne gece kaldý
Ne bir daha sabah oldu
Vakit orda doldu
Baðrýma bir yumruk oturdu
Lokman Hekim gelse bile
Saramazdý artýk bu yarayý
Sert rüzgârlar bile söndüremezdi
Bu yangýný
Ne o gece kaldý
Ne o ayýn gölgesi
Ne aðlayan yýldýzlar
Bir o taþ duvardaki izlerim
birde o sessizlik kaldý geriye
Ömrümü yakacak bir ayrýlýkmýþ
Bilemediðim sancým meðer
Bilebilseydim ah bilebilseydim
Bir bilebilseydim Baba...
Sarýp sarmalardým tüm canýmla canýný...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.