Ayrýlýk konuþmasý yapmana gerek yoktu. Sen ’ben’ dediðinde anlamýþtým gittiðini. Ben ’sen’ dedim anla nasýl yittiðimizi. Son bir kaç günde belliydi zaten. Gözlerin , gözlerin veda hutbesi gibiydi. Bana iyilikler tavsiye ederdin. Beni yokluðuna hazýr ederdin. Oysa ki yokluðun en büyük kötülüktü. Cezasý cehennem deðil, dönmeni beklemekti. Yine de bekliyorum seni, yine de beklerim seni...
Sosyal Medyada Paylaşın:
AyşeAyşe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.