KAPANMIYOR Kİ YARA
Nasýl gülünür unuttuk çoktan, hüzün var serde
Gezdiðim sokaklar loþ, hey gidi anýlar nerde
Ne annemin sesi gelir dirilten beni yeniden
Ne nefesini duyarým babamýn sarsýlaydým aniden
Bir sýzý sarýyor ki ruhumu sormayýn, inceden inceden.
Sazým bile küsmüþ vermiyor bir týný ve ses,
Kadere bak arkadaþ, kabahat bizde mi ki, pes
Dönüp duruyorum fýrtýnalý duygularla zihnimde
Bir acý depreþiyor ta içerden daraltýyor perde perde
Gönül kuþu yara almýþ beden hapis cenderede.
Ne kadar dirensem de kapanmýyor içteki yara.
Tam kabuk baðlar diyorum, düþüyorum yine dara
Hoyrat sözler çok tesirli, setler örer mutluluða
Ya güzel konuþmalý insan, ya da susmalý kanýmca.
Hassasiyet meselesi, yaþam dediðimiz þu an
Oysa yeni baþlangýçtýr güneþle doðan ufuktan
Deðer katmak gönül iþi, özden gelir isteyince
Sarar yarayý birisi sevgi karþýlýk görürse.
Ufuklar söyler uzaklarýn türküsünü elemli
Her gün batýmýnda þu yürek nedendir ki matemli
Aradýðýmýz mutluluk pahasýz bir deðermiþ
Sabýrla istenir ise o, Allah kýsmet edermiþ.
Þimdi dingin bir akýlla yorduyorum hayatý
Emekle geliniyormuþ, sunanmýþ o bize bahtý
Belki yara hiç kapanmaz, varsýn kalsýn öylece
Söyleyecek çok þey ama, sevmek deðer her þeye.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.