Ey deli gönül hangi gül dalýna bülbülsün, Tütmüþ figanýn feryadýn dinmez ahu zarýn, Söyleyi ver bedene düþmüþ neyin kor ateþin sen, Bunca akan göz yaþlarýmla seni söndüremez oldum,
Geceler söz olmuþ aydýnlanmayan günün þarkýsýna, Esir bildiðin ben kalmýþým elinde ahý amana, Senki dað idin boyun eðmezdin hiç bir dumana, De hele bu sendeki vurdum duymazlýk nasýl gelir imana,
Ey seni pervasýz gönül deli’misin yoksa divane’misin, Aman ver baðrý sineme ya þad olsun yada virane, Dönmez oldu ömür çarkým sanki kýrýk bir pervane, Allah için söyle kaderi nasýl döndüreyim umut dolu yarýna,
Bu garip þair derki seni hoyrat gamýn kederin sýðmaz oldu ömre, Acý keder içinde sol yaným býrakmaz kirpik kuruya göz uyuya, Beni yusuf mu sandýn düþürmüþsün zifiri karanlýk kör bir kuyuya, De hele hangi bir sözüne kanayým çýkayým dünüm de kalan düze...!