Acýyor… Bak þurasý iþte… Ýlkin usul, usul aktý bu acý Þimdi yoruyor yüreðimi dayanamýyorum…
Nefesim… Hava yakýyor ciðerlerimi… Nefesim kesiliyor, Soluk soluða kalýyor ruhum…
Derman/sýzým... Derman kalmadý ki dizlerimde… Yürüyemiyor ama Menzil sen olunca koþmaya kalkýyorum… Düþ’üyorum, d’üþüyorum… Vazgeçmek uðramýyor lügatýma…
Dilim lâl… Fersiz kelimelerim… Bitap düþmüþ cümlelerim… Mýsralarca döküyor kirpiklerim, Sevgimden arta kalanlarý… Lakin hâlâ senli düþlerdeyim, Ben hâlâ senden gidemedim bilesin…
Bana da söyle, öðret… Aðrýyan yaným nasýl durulur, Acýlar nasýl kabuk baðlar... Yüreði ölü, Ruhu harabe iken Beden nasýl hâlâ yaþayabilir...
Sensizlik yalnýzlýðý takýp koluna Geldiði gibi nasýl gider… Denize dökmenin bir yolu var mý Yokluðunu saran acýmasýz hasreti… Bu esaret ne zaman biter… Biter mi ya da… Öðret bana da, söyle yalvarýrým…
Yoksa… Sende gecelerle mi dertleþiyorsun, Gecenin döktüðü her yýldýzla Beni mi diliyorsun… Bulutlarýn damlattýðý yaþlar kirpiklerime, Yüreðindeki yaradan süzülen kanlar mý… Sol’un acýyor, Gün’ler bir türlü doðmuyor mu sana da... Zifiri sessizlik çöküyor mu üzerine...
Sakýn kapatma ama ýþýklarý sen Karanlýk uðramasýn sol’una… Hüzün mesken edinmesin gül yüzünü… Senin yerine de çekerim ben Veda’nýn ýzdýrabýný, Ayrýlýðýn aþk tortularýndan kýlýçla Yüreðimi paramparça ediþini… Yaþarken ölümümü izlerim ben… Sen ölme ama dayanamam…
Her þeyden uzak hüzünlü bir þehirde Hayalinin yaktýðý kibrit alevinde Günden güne Donarak yokolurken yüreðim, Yazlarý baharlarý yolladým Üþümesin diye yüreðine… Uzak’ta olsa gülüþlerin Gözlerime deðmese de, Tüm güzellikleri gamzene sakladým Solmasýn diye…
Unutma olur mu sözleþtiðimiz yeri; Cennette, Sevgi diyarýnda buluþacaðýz seninle… Týpký bu þiir gibi…
Gülhaným
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zümrüdüanka_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.