AH ESKÝ ÝSTANBUL Bir gün düþecek bilirim Ýstanbul a yolum Özlem doluyum boðaza Martý seslerine Kýz kulesi beni bekler Oda hasret bilirim bana Ne kadar mahzun duruyor Baksana Þimdi beyaz kar altýnda Ýstanbul um Deniz feneri nasýlda yanar söner Rüzgarýn etkisiyle Ah kýz kulem çarpýyor dalgalar deðimli sana Çok hýrçýnlar nedendir bilmem Beyaz cennete büründün ya Aðaçlar gelinler gibidir þimdi Kaldý mý ki aðaç ta Hepsi tarumar Yazýk oldu çamlý cam Nerede eski halin Nerede eski Ýstanbul um Özleniyor iþte Cumbalý evleri Bahçeleri saran haným elileri Akasya aðaçlarý Hani nerede Ýstanbul um Kaldýrým taþlarýný bile arar insan istemeden Taþ yýðýný aldý yerlerini Yollar kapladý devasý Karýnca yuvasý gibi Üstünden baþka altýný da oydular Güzel Ýstanbul un Ne denir þimdi beyaz cennet sin Bir gün beklide gelirim Hasret gideririz ne dersin Sevgim lesin unutamadýðým eski Ýstanbul Ayþe Karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
AYSE 09 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.