YALNIZLIK

Arada bir
Gözlerim dalýyor uzaklara
Honaz Daðý’nýn
Karlý zirvelerine
Nasýl dayanýr daðlar
Bu yalnýzlýklara
Anam düþer aklýma
Evin en küçüðü olarak
Ben evlendikten sonra
Kimse kalmadý yuvada.
Ben yuvadan ayrýldýktan,
Ve anam ölene dek,
Geçen süre,
On iki yýl…
Nasýl uyudun geceleri?
Duvarlara baka baka…
Bir ses, bir gülüþ, bir sözcük…
Özlemlerin kat be kat artmadý mý?
“Uyuyamadým” derdin.
“Ana” derdim…
“Ne var uyuyamayacak?
Vur kafayý, yat!.
O kara örtü ,
Üç odalý evin içinde,
Yastýk, yorgan bile
Yalnýzlýk kokar.
Ki sinmiþtir yalnýzlýk,
Ten kokuna…
Penceresi,
Kuru çaya bakan odada,
Karþýlýklý tahtadan çakýlý,
Divanlardan,
Pencere kenarýný isterdin.
Perdeyi sýyýrýr sonuna kadar,
Yýldýzlarý, sokak lambalarýný,
Yoldaþ edinirdin yalnýzlýðýna…
Her gece ayný izleneceðim,
Karanlýklar içinde yýldýzlar,
Sessiz çýðlýklarýyla boðulan,
Yalnýz sokaklarý izlerdin.
Göz kapaklarýna sinerdi,
Sokaðýn yalnýzlýðý…
Uykuyu bu yüzden terkedersin.
Þimdi,
Senin yaþlarýnda olmasam da,
Bir odada,
Duvarlara pencerelere
Baka baka,
Karanlýklara baka baka,
Sabahý etmek zor imiþ…
Üstelik benim,
Sokaða bakan,
Yýldýzlara bakan,
Ne pencerem var,
Ne bir þey…
Yalnýzlýk,
Ýnsanýn kendisi ile
Sohbeti imiþ…
Yalnýzlýk,
Ýnsanýn iç sesiyle,
Yaþamýný paylaþýp,
Ýçindeki o özlemlere,
Bir ses duyma
Nefes olma
Bir elin sýcaklýðý
Gülümsemenin verdiði iç huzuru,
Askýya almakmýþ.
Yastýða dökülen gözyaþlarýnýn,
Sana yoldaþ olmasý ,
Seni saran yorganýn,
Yüzünü sürdüðün yastýðýn,
Gözlerine
Görünmez gülümsemeler gönderen
Perdelerin,
Pencere camlarýnýn
Sessiz arkadaþlýðý imiþ

Sosyal Medyada Paylaşın: