BOZGUN AKŞAMLARINDAN ZAFER SABAHLARINA
lalegül
BOZGUN AKŞAMLARINDAN ZAFER SABAHLARINA
Ey tarih kahramanlýk nasýl geliyor dile
Sorulursa acaba söyler mi Çanakkale?
Mevsim bahar, gök sakin, sularda durgunluk var
Gelen misafir deðil güpegündüz cüretkâr
Gayesi bir milleti tarihten silmek için
Ýçindeki kiniyle yanýyor için için
Dünyanýn dört yanýndan toplanmýþ onca cani
Söylenen sözler baþka, niyet ise þeytani
Kibir daðlardan büyük gurur ise sel gibi
Attýklarý gülleler sanki daðlarý deldi
Dönüþü çok zor olan bir yola girilmiþti
Ýþte bu zamanlarda bir millet dirilmiþti
Mermiler yaðar iken topraklara taþlara
Ve ansýzýn karardý asuman baþtanbaþa
Her kurþun hürriyeti baðrýndan vuruyordu
Her kurþun tutsaklýða bir çare arýyordu…
Dalgalar “kankýrmýzý”, yürekte dinmez sýzý
Tarihe düþen kayýt, kanla yazýlan yazý
Beyaz hayalin rengi, yeþil ise rüyadýr
Kýrmýzýnýn dýþýnda bütün renkler hülyadýr
Silahlarýn sesinden kaçýþýyor martýlar
Gülistan harap halde suspus olmuþ melodi
En acýklý haliyle söyleniyor þarkýlar
Besteler mahur ama terennüm hüzzam þimdi
Mendilleri saklýyor delik deþik cepkenler
Oyalý mendillerde kan lekesi desenler
Savaþýn izahý güç, geriye figan kaldý
Kalemler çaresizdi, kelamsýz lisan kaldý
Bu topraklar uðruda can verdikçe yiðitler
Ardýnda boynu bükük hüzünlü canan kaldý
Ateþ altýnda kaldý günlerce Gelibolu
Asýl maksat belli ki güzel yurt Anadolu
Þimdi mahrumdu boðaz balýkçý oltasýndan
Tarihe kan damladý denizin ortasýndan
Her tekbir, Mehmetçiðin arþý tutan sesidir
Her feryat, mazlumlarýn yürek yakan sesidir
Kýnalý kuzularýn kasaplarý belirsiz
Kim bilir neyin nesi, nesepleri belirsiz
Gelen mektuplar dahi beklerken þahadeti
Okunmayan her satýr artýrýyor hasreti
En samimi dualar, erenler avucunda
Kim bilir belki vatan bir namlunun ucunda…
Fidanlar bican düþtü, sanki mevsim hazandý
Kýrmýzý renklerinden güller bile utandý
Gündüz karanlýðýnýn yoktu geceden farký
Her taraf kararmýþtý duman sardý afaký
Zaman ne, süre nedir, zulüm nereye kadar?
Postallarýn çivisi ayaktan ruha batar
Her kurþun insanlýðýn hem ölümünün sesi,
Her kurþun insanlýðýn, hürriyet manzumesi…
Hiçbir izahý yoktu bu canice savaþýn
Dünyanýn dört bir yaný katliam yarýþýnda
Belki kimse bilmiyor kýymetini barýþýn
Cansýz bedenler yatar yerin her karýþýnda
Maðrur ile mazlumlar tarihin sahnesinde
Ýnsanlýk tartýlýyor hilebaz kefesinde
Öyle bir zulüm ki bu “yok olan” vicdan kaldý
Beþeriyet önünde zarar ve ziyan kaldý
Silahlarýn dýþýnda kimse çözüm sunmadý
Ne akýl ne feraset; ne de bir izan kaldý
Deniz ejderhalarý boðaza doluyordu
Seyit Onbaþý belki vaktini kolluyordu
Bulutlardan gelen ses bombalardan kýsýktý
Mermi kývýlcýmlarý sönmeyen bir ýþýktý
Her þehid bir kurþunla sessiz konuþuyordu
Bilinmeyen âlemde dostlar buluþuyordu
Her feryat bir öksüzün uzaktan gelen ‘ah’ý
Ýnsanlýk nasýl çeker bu iþlenen günahý?
Bir yandan maðrur düþman, diðer yanda sefalet
Þahlanýyor Türklerin ruhundaki asalet
Sýlaya giden mektup defalarca okundu
Mendile nakýþ nakýþ bir memleket dokundu
Her þarapnel parçasý kýrýk bir kanat taþýr
Cephede saatler gün; günler ise bir asýr…
Ölüm kime bu kadar görünürdü pervasýz?
Düþman korkak ve kalleþ, bir o kadar da arsýz
Daðlar inledi ‘ah’tan, gözyaþý umman oldu
Þehitler gazileri yanýna bekliyordu
Çanakkale Türklerin ezeli talihidir
Çanakkale dünyada bir yürek tarihidir.
Bir zeytinin çeyreði dururken boðazlarda
Yutkunacak fýrsatý vermedi kahpe kurþun
Kimi tetik baþýnda kimi de niyazlarda
Eller semaya doðru, gönül kýrýk ve mahzun
Mehmetçik acýmasýz savaþý yaþýyordu,
Kaðnýlar ot yerine toplarý taþýyordu…
Her saat, her dakika þehitlik niþan kaldý
Namertler kaçýþýrken yiðide meydan kadý
Gaziler muzafferce dönerken cephelerden
Savaþ meydanlarýnda kefensiz yatan kaldý
Semada kuþ yerine mermi süzülüyordu
Boðazýn haritasý kanla çiziliyordu
Her torpil menzilinde Barbaros’un ruhu var
Her þehidin ardýnda bir yetimin ‘ah’ý var
Ölüm ne, uyku nedir, benzer mi birbirine?
Gel onu cephedeki þanlý askerden dinle
Hýçkýrýk ve duayla ýslanmýþtý seccade;
Maverada dökerken, gözyaþý derviþ dede
Dünyada bu savaþýn var mý ki esamisi
Göðüslerde eridi binlerce top mermisi
Yiðitlik ülkesinin daimi medarýdýr
Çanakkale atinin umutlar diyarýdýr
Bir tarih yazýlmýþtý kanla, umutla, þanla
Nasýl bir milletmiþiz maziye bak da anla
Zýrhlýlardan gülleler birer birer atýldý
Bilinmeyen bir güçle havadayken tutuldu
Bir gün yine gemiler karalardan yürür de
Tarihler seni yazar sen kalýrsýn gönülde
Çanakkale Türklerin göðsündeki niþandýr
Gönül coðrafyasýnda sýnýrsýz bir vatandýr.
Kanadý kýrýk kuþlar gözyaþlarý dökerken
Hayalleri son bulur þehit düþen askerin
Solmuþ güllerde bülbül, hazin hazin öterken
Umutlarý günbegün azalýrdý neferin
Zahmet ile ulaþtýk; çýktýk temiz alýnla;
Bozgun akþamlarýndan, zafer sabahlarýna
Nihayet semamýzda susmayan ezan kaldý
Göðsümüzde tükenmez mukaddes iman kaldý
Uðrunda can vermeyi; cana minnet saydýðý;
Hürriyete kavuþmuþ þanlý bir vatan kaldý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.