el varmýyor be gülüm gül bahçelerde gezmeye gül yüzlü yare güzellemeler dizmeye bir karamsarlýk çökmüþ üstümüze unuttuk aþký sevdayý unuttuk iki tatlý laf etmeyi
savaþlar hüküm sürüyor yoksulluk almýþ baþýný gidiyor insanlar dört bir yanda göçteler yollar göz yaþý kervanýna dönmüþ ölüm kokusu korkusunu sýrtlamýþ ne dað mesken, ne ova
aðýr mý aðýr bir hava býrak yarýný öbür günü aný düþünürken aklýmýz ardýmýzda kalanlar kalacaklar aklýmýz olacaklar gelecekler küpü ruhumuz gayya kuyusu dibinde çýrpýnýyoruz çýrpýnanlarla
umutta bir yere kadar umut umutsuzluðu dönüþüyor her umut haydi gel gül eðlen her þeyi unut Ýnsanýz ya yüreðimiz vicdanýmýz kurmuþlar tezgahlarý tezgahtarlar dünyanýn dibine dinamit
Coþkûnî
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Coşkun 1 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.