UÇURUMLAR

Yýkýlýyor,þehrimin eski sokaklarý.
Kaldýrým taþlarý sökülüyor.
Gözlerimde çocukluðum ve anýlarým.
Sokak baþýnda bekleyen sevgili,
Yalýnayak koþtuðum merdivenler.
Yýldýzlara baktýðým gökyüzü.
Aðladýðým acizliðimin duvarý.
Dalýndan düþtüðüm,dut aðacý.
Annemin ölüm haberinin geldiði,
Gece uykularýmýn zifiri karanlýðý,
Babamýn yokluðunda ölen çocukluðum.
Bu denli kötülerin olduðu,
Yutkunamadýðým,gençliðim.
Ýnce,ince iðnelerin battýðý kalbim.
Ginedene olsada özlemlerim,
Gelenede batacaktý zehiri dilimin.
Olgunlaþtým,güçlendim.
Güçlendikçede kendime sarýldým.
Tek doðru bendim anladým.
Ciðerlerim sökülene kadar aðladým.
Kalbim ifas edene kadar üzüldüm.
Yinede gülmeyi unutmadým.
kalktým yakýverdim ýþýklarý
Aklýma gelince sen.
Hasretle sana yürüdüm.
Dökülüverdi insanlar gözlerimden.
Sonrada içimdeki uçurumlardan.


Sosyal Medyada Paylaşın: