farzý muhal kuraðý ela, kursaðý nasýr kýblesi göðe varan sýklam sýrýl bir yaðmura aþ eren, baþ eðen topraksýn terleyemiyor artýk alnýn, inancýn yok artýk kanacaðýn efilimsi rüzgar kýrý boz al yanaklý kanayacaðýn gelincik kapa gözlerini ve deðiþtir bakýþýndaki açýyý farzý yine muhal en çok ta ýslanmaktan bezmiþ günden, güneþten vazgeçmiþ þemsiye düþün kendini...
/Tanrým biraz kaotik ama bu mesele bizim sen hiç dert etme/
tamam dediðin her þey ne kadar sen ve ne kadar eksiktir aslýnda.. açýlar deðiþken olabilir yolu da yolcusu da olamayabiliriz hayatýn ama yoldaþ olmak elimizdedir.. açýmýz kesinlikle insan ve elbette aþk olmalý. asla unutulmamalý ki ne boya ne de fýrça renk veremez bir baþýna hele ki mutluluðu hiç seremez bir tuvalin teni ve de ruhu okþanmayýnca hiçbir resim de kesinlikle “ben artýk resimim” diyemez çerçevelerinin içi týka basa aþk dolmayýnca.. bilmem anlatabildim mi...
. . . //
ilhanaþýcýmartikibinyirmiiki
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.