Ýyice konsantre olarak Müzmin yaralar gördü Ýyileþtirmek elbet göreviydi Ama Çabalara raðmen þifa yoktu Bazý cerahatlara Kalbi hasta aþýklara O steteskopa ulaþmak için Yýllarca kafa yordu Hiç kolay deðil elbette zordu
Allah ne muhtaç etsin Ne onlarsýz koysun Ýnsan olsun ciðerimi oysun Lakin her gurupta vardý Ayaklarý yere basmayan Uzaydan geldiðini sanan Ukâlasý kendini beðenmiþi En tuhafýda kendini hekim sayan hemþiresi
Bir zamanlar sigortada acý içinde inliyor hasta Sormak istiyor bir þeyler hemþireye usta ya! Oda diyor : bu kadar olur bedava hizmet baþka kapýya Sen ücretini almýyor musun ukala
Baþka bir doktora gidiyorum Adam el pençe duruyor yanýmda Estaðfurullahlar uçuyor havada insan ya
Ah eksik insanlýðýmýz Her yer de çýkýyor ortaya Cahil bildiði Anadolu insanýyla alay eden Böbürlenip geldiði yeri unutan Nasrettin Hoca misali Ye kürküm ye diyen
Çok elbet bilmediði insanlara ýrk dil din Gözetmeden þifa olmayý düþünen Emeðe saygýmýz çoktur bizim Günleri kutlu olsun hekimlerimizin Ayný zamanda tüm saðlýkçý emekçilerimizin... Sosyal Medyada Paylaşın:
Dilek pınarı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.