gidiyorsun götürdüklerinden habersiz suskun ürkek bir kelebek gibi uzaklaþýyorsun ardýnda kýrýk dökük bir þeyler çözülüyor ellerimiz yolunu çiziyorsun bensiz kolumu kanadýmý kýrýyorsun beni benden alýyorsun
bu gece veda gecesi karanlýklarý örtecek kadar uzun ayrýlýk kokuyor rüzgarýn nefesi baykuþ tünedi aramýza duyuluyor ahi ölümün sesi anlamsýzlaþýyor her þey olmazsa olmazlarýn baþladýðý nokta vakit tamam diyorsun kalýyoruz bu durakta iþte gidiyorsun ve gelmelerinin sonu yolun açýk olsun
attýðýn adýmlarda yüklü hayallerim gözlerimde sonsuza dek nem rüzgarýn esintisinde buðulu camlarým bahar küser geri gelmez papatyalar boyun büker hiçbir þey teselli etmez sen yoksan
hangi renkte kayboluyorsun seçemiyorum yanýyor parmak uçlarým derinleþiyor sararýyor yapraklarým sineye çekiliyor anýlar esir düþüyor aþkým