Sanmýþtým ki... Sen gidince Yalnýzlýðým gelir yaný baþýma, Yokluðunla karanlýk çöker yüreðime...
Öyle olmadý sevgilim... Geceler bölünmüyor uykum, Bir görsen deliksiz uyuyor gözlerim... Düþlerimde sen olduðun sürece...
Hem karanlýk deðil etraf... Baksan benim gözümde bir kez, Her yerde suretin ýþýk saçýyor... Gönlüm kamaþýyor açamýyor gözlerini...
Bazen hasretin vuruyor Sol yanýma... Çaresizlik doðuyor en derinlerde, Bir ses ’Vazgeç, gelmeyecek bekleme...’
Kulaklarýmý kapatýyor Yüreðime veriyorum tüm dikkati... Çünkü Hâlâ umudumu sevgimle besliyorum... Zile bastýðýnda bir gün Kapýyý ilk günkü gibi açmak için... Gözlerinle kalbine sürgün kalbimi, Yüreðinle sana büyüttüðüm sardunyalarý, Senin benden olan biçare beni, Olur ya belki bir gün Geldiðinde Her þeyin yerli yerinde Seni beklediðini görmen için...
Gülhaným
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zümrüdüanka_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.