Halet-i Ruhiye

Hüzünler evine mi döndük yine seninle?
Oysa bambaþka olacaktý her þey.
Þeyda bülbüle dönmeyecek,
Esrik develer gibi gezmeyeceðiz diye
Ýþaret almýþtýk Ýlahi cihetten.
Yazýk yine yalnýz kaldýk burda.
Tüm ümitler tükendi sanki.
Bitti yýllardýr beklediðimiz,
Zamanýnda hayaline bile ulaþamadýðýmýz,
O güzel, o ümitli günler.
Ve gün gelir terk ederim gönül.
Ýþte yine yürüyorum avare,
Dilimde sonunu hatýrlayamadýðým yarým bir türkü,
Ellerim ayazdan buz tutmuþ gibi,
Üþümüyor, donuyorum yokluðunla.
Ellerimden ziyade yüreðime iþlemiþ gecenin ayazý.
Buz tutan yüreðim,
Ve yitik sevdamla gidiyorum.
Ardýmda býraktýðým yarým sevdalar,
Küçük, tatlý hatýralar
Ve sonu gelmeyen istekler, þartlar...
Bazen uçuk gülüþler kondurur dudaklarýma,
Bitmeyen hayaller, tükenen ümitler,
Zehir zemberek sözler.

Kýlýcýmýn kýrýldýðýný bile bile
Dalmak var mýydý böyle savaþýn tam ortasýna?
Aþka çanak açan zavallý gönlüm,
Ýptila derecesinde sevdalý yüreðim,
Mazlum ve hayalperest aklým,
Kýrýk bir kýlýçla bükülmeyen bileðim,
Tutmayan dizlerim ve üþümüþ parmaklarým,
Ahh benim halet-i ruhiyyem
Dilime dolanan yarým türkü bitmek bilmez.
’Bu hale gelmeme sen sebep oldun,
Tufan mýsýn, yaðmur musun, sel misin? ’

Yüreðime vurulmuþ esaret zincirleri,
Baðlanmýþ dokuz zincirle, dokuz kazýða
Hicran vadisine düþmüþ zavallý gönlüm,
Bazen isyan edesi gelir aklýmýn
Kazanýn devrilip ocaðý söndürmesi,
An meselesiyken senden uzaklarda,
Balatalarýn yanmasýný göze alýr gönlüm
Ve aklýmýn frenlerine olanca gücüyle asýlýr.
Ýsyan... Ne güzel kelime!

2005
Sosyal Medyada Paylaşın: