TİTREYEN AYAKLARI İLE

Sabah erkenden uyandý.
Etrafýna boþ boþ baktý.
Sonra kalkmaya çalýþtý.
Tutmuyordu ayaklarý.

Aðrýyordu her tarafý.
Kalmamýþtý hiç dermaný.
Karnýda çok acýkmýþtý.
Güçlükle ayaða kalktý.

Ufak ufak adýmlarla.
Güç bela vardý mutfaða.
Peynir çýkardý tabaða.
Bir parça attý aðzýna.

Geçti ekmek sepetine,
Ekmeði aldý eline,
Küflendiðini görünce.
Ýsyan etti kaderine.

Sonra masaya iliþti.
Yaþ altmýþýný geçmiþti.
Yalnýzlýk çok kötü þeydi.
Tüm dostlarý terk etmiþti.

Tek çocuðu ailenin.
Kralýydý tüm sokaklarýn.
Anlamý yoktu paranýn.
Gözdesiydi genç kýzlarýn.

Evlen demiþti anasý.
Karýþma dedi babasý.
Bu dünya onun dünyasý,
Ýyi yaþasýn hayatý.

Arkadaþlarý çoðaldý.
Ýçki, kumara alýþtý.
Mekan etti meyhaneyi
Babasýný çok kýzdýrdý.

Tartýþma dozunu aþtý.
Baba patlattý tokadý.
Evlat savurdu tekmeyi.
Bu tekme yýktý herþeyi.

Baba merdivenden düþtü.
Anne çýðlýklarla koþtu.
Çýrpýndý, orada düþtü.
Dediler ki kalbi durdu.

Para suyunu çekince.
Babada göçüp gidince.
Almadý selamýn kimse.
Kalmadý yanýnda kimse.

Çok sevdiði sokaklarý,
Hepten onun idi þimdi.
Yalnýz geziyordu gayrý.
Dostu çek çek arabasý.

Direniyordu hayata.
Hiç kimsesiz tek baþýna.
Titreyen bacaklarýyla,
Topladýðý kaðýtlarla.















Sosyal Medyada Paylaşın: