Olena Ağlıyordu
Herkes gelmiþ olsun, bir ben yokum
Gidilen o kara yerde
Çok yedim tuzlu ekmeðinizden tokum
Her gün örülür kirli köprüler perde perde
Heybeler dolusu elma ellerinde çocuklar güler
Bayrama getirmiþler
Usanmýþ sanki kendimin yokluðunu
unutmuþum
acýkmýþ olmalýyým karakýþ mevsiminde
düþlerimi beþiklere iþledim
Uyumuþum
Maske unutan torun gelmiþ rüyama
yaprak yaprak sarkýttým
damdan düþmez kovayla gülecekler
Gün indi çoktan þu daðýn ötesinde
olsun yine de
Akifi’i, Asým’ý anlamaya gidecekler
Önümde bir tarih Kýrým’da kanýyordu
Siyah sarý gözleri hala apaçýk duruyordu
tanýdým sapsarý yapraklarýndan
selvi boylu topraðýn ayçiçeðiydi
öptüm yanaklarýndan
Olena’nin kýnalý elindeydi
Kýyý evinde, çýðlýk çýðlýk
Dinyeper’in kollarýnda ýssýzlýk
Çocuklar masum canparesi
yapayalnýz çaresiz aðlýyordu
Uyandým geç kalmýþým
11 Mart 2022 Ankara
Yükselen Yaðmur
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.