Kabus Yaşıyorum..

Sen gidince minnoþum, bir gece vakti
Nadide kalbime bindi, aðýr bir yük
Dudaðým kurudu, gözümden yaþ aktý
Öksüzler gibi, boynumda kaldý bükük

Kulaklarýmda, sesin yapýyor yanký
Beynimin içinde, cevapsýz sorular
Beni tamamen, delirtmek için sanki
Ýnadýna, havada uçuþuyorlar

Yanlýþlarým, bir bir yüzüme çarpýyor
Göz yummaktan yoruldu, benim gözlerim
Eskisi gibi, bedenimi çekmiyor
Hepten yorgun düþen, bu aciz dizlerim

Oturup çocuk gibi, aðlayacaðým
Utanmasam, bu ilerlemiþ yaþýmdan
Ben derdimi, kimlere anlatacaðým
Olmayan aklým da gitti, kel baþýmdan

Her gün, deðiþik bir kabus yaþýyorum
Ýþlerim, hiç iyi gitmiyor yolunda
Tek bildiðim, hala yalnýz yaþýyorum
Yalnýzlýktan, delireceðim sonunda

Bazen odamdaki, garip sessizliði
Ýçimden gelen, tuhafça ses bozuyor
Kalk git burdan diyor, býrak acizliði
Gücün varsa kendin ol, meydan okuyor

Seni böylesine, yürekten severken
Ben baþka bir þehire, nasýl giderim
Bir gün sessizce, bu yollardan geçerken
Beni, kalben hatýrlamaný dilerim

Sosyal Medyada Paylaşın: