BİTMEYEN BİR YALNIZLIK
Ne sesleri var artýk yaþanmýþ kalabalýðýn
Ne suretler kaldý þimdi zeminde, bir sessizlik
Bir küçük gülümseme geçmiþten bana kalan
Anladým ki geçmeyecek hüzün, bakiyesidir yalnýzlýðýn.
Çýkarým mý çýkar mý, halen bulamadým cevabý
Kiminde üç beþ oluyoruz, buluyoruz neþe
Nasýl da deðiþiyor insanlar zülfü yare deðince
Ben miyim gündüz, yoksa diðerleri mi gece.
Saltanatý var mý hayatýn sürebilsek kolayca
Daðýtýlan nimetler varmýþ, üç kuruþa ve kimi de bedava
Þimdi neden külfetleri kalýyor her geçen gün artarak
Döndük yine içimize ve perdeler kapalý, her yer karanlýk.
Alabildiðine uzanan þu ufuklar ne de sonsuz
Ýzliyoruz zirvesinde hayatýn pür dikkat, üstelik soluksuz
Zaman geçmiyor sanki bir savruluþ bu bizimki
Yine ayrlýðýn vakti, hüzzam çalan þarkýlarda ve huzursuz.
Hüzünleydi ilk adýmlar, doðarken aðlamadýk mý biz,
Gidiþler de öylesine matemli ve bir o kadar da sessiz.
Kuruldu dostluklar zamanla, ne kadar asudeydi þu hayat
Yalnýzlýðý yaþatýrken yitirilen gölgeler,duygularsa kof ve berbat.
Derinlerde gezinmenin bir çözümü bulunmuyor
Hayat böyle kurgulanmýþ, renkli yüzünü göstermiyor
Ya bulacaðýz emekle nimet denen güzelliði
Ya da döneceðiz köhnemize, çekeceðiz rezilliði.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.