ANNE

ANNE
Efkarýn en güçlüsü  baharda kuþatýr beni,
gelincikler Solar.
serin Nisan akþamlarýnda,
gökyüzüne yükselir feryadým
senziliðini yaþýyorum  anne.

en güzel yaným alýndýðýnda.
hayallerim  alev alev
ufkumda yanar
bir kuþluk vakti durmuþtu yaþam
Papatyalar açmadan önce
Küskünlüðüm kadere inat
çaresizliðin, ölümü bu olsa gerek.
kararan yanýmda,
ne gök gürler
ne bir yýldýz ýþýldar,
ay’ a dunyanýn gölgesi düþmüþ
yýldýzlar dökülürken gök yüzünden
ayrýlýk çok yaman çökmüþtü oysa

bakýþlarým seddacenin ucuna takýlan boncuklar gibi
hayallerim hep secdede durur
bir mabet derinliðinde yakarýþlarým
hasretim dolunay sessizliðinde kaybolur.
ve sen her her gece ruyalarýmdasýn
göçup gittiðinden beri okþanmadý yanaklarým
ellerime deðmedi dudaklar
saçlarýmda parmaklar gezinmedi  hiç
sevgiyle bakan gözlerin hapsinde deðilim.
hala bahara kýzgýným
Yaþam yeniden filizlenirken seni kaybetmek.
ellerinden tutamamak
topraða senin adýna
bir fidan ektim anne
Onu da ayaz geceler vurdu
Yaþatamadým varlýðýný
Gönül kýrýklýðým nükseder durur
ey sevgi mabedim
benzemiyorsun hiç bir nesneye
vede Hiçbir þey sana benzemiyor anne.
Sen..
her güzelliðin ýþýltýsý
her çocuðun gönlünde,
yaþam sebebisin
senin varlýðýn cennet
yokluðun kiyamettir
sen annesin, anne
ANNE............. M

Ecir Demirkýran

Sosyal Medyada Paylaşın: