ne düþüm ne de masal karttan, kartondan mandaldan, muþambadan tanrý hiç deðilim sanýrsam biraz deliyim
bir deðilim benden öte bir ben, bir de ben cehennemi kaþýk suda boðan cenneti tutuþturan segmentsiz deliyim
dým dýzlak, çýrýl çýplak yýldýzlarý oltalayan, geceyi tabansýz voltalayan astarsýz insan kýrýlganlýðý yani deliyim
siz isteyin ölebilirim hatta sevebilirim sakýn ola ki üstümü örtmeyin yeniden dirilebilirim dedim ya deliyim...
delirmeden hemen önce düzen, düzenek dedikleri düzensizliklere aðýz dolusu küfürdüm.. tanrý olmasa da eminim ki þahidimdir þiþelerin ve pigmenti yeþil cehennemlerin en dibi.. hiç sevmediðimden hatta deðmediðindendi bütün vazgeçtiklerim.. inanmadýðým hiçbir þeye de aþ ermedim birazcýcýk hani bir tutam kadar da olsa aþk’a aþ ermiþ olabilirim hepsi o.. ne bakýyorsunuz, ne sýrýtýyorsunuz düþmüþte olabilir o an aþklýk þekerim.. bakk delirtmeyin adamý:) kuru kuruya aþk olmaz o ne öyle ýslatmak gerek tutuþtuðu noktadan ucunu yangýnlarýn.. körü körüne aþk’a da oldum olasý, boþaldým dolasý hiç inanmadým ne o öyle.. hem aþýk olmaya, zývanadan çýkmaya, kafa, kol koparmaya gerek te yok ölmek, delirmek için yaþayýn yeter di mi ya....
. . . //
ilhanaþýcýmartikibinyirmiiki
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.