Uçurumu yýrttým! Bütün sahalarým yokluk artýk. Tek tek nakþedilen ne kadar kimlik var ise yoktan varmýþ gibi yansýycak olana... Hep var gibi görünüp, aslýnda hiç olmamýþ’a... Gölge gölge düþer Kuyum’dan!
Ey Gönül Su’yum Anma beni Yalnýzlýktan... Gel gör senden sýzan ne varsa Diri diri ölen içimde... Diri diri dizilen...
Ey Gönül Huyum! Yýkama beni Yalnýzlýktan! Ne kadar kir varsa, Düþünce toz, fikir zehr ve fiiliyat bâbýndan... Tek bir hissiyata baðla dilerdim... Göðün yedi kat Ah’ýndan. Yýrtýp attým benden ne varsa... Gizli kuyu, kuytu ýstýraplara Niþanesi oldum Acý’nýn
Ey Gönül Su’yum... Kuruttuðun onca ilimden Tek bi cehalet bahþetsen bana. . . Öyle ki; Yerim yurdum Aþk koksa Ýçim Su’yum Yâr damlasa... Ve ben Düþtükçe kýr kuyularýna, Gözlerin... Yüreðimde, Uçurum’a dalsa!
Liyakat -
Sosyal Medyada Paylaşın:
Liyakat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.