Nereye baksam hep sen, seni anar özlerim Baktýðým tüm yüzlerde seni arar gözlerim Bir gün dönecek diye hep yolunu gözlerim Yokluðunda bu hayat inan yaþanmaz oldu
Sensiz ben, ben deðilim, sanki buzdan heykelim Isýtmýyor tenimi düþlerdeki hayalin Seni sensiz yaþamak bil ki ölüm sevgilim Yokluðunda bu hayat inan yaþanmaz oldu
Gözlerimden akan yaþ sel olup aktý gitti Hayalin seraplarda çöl olup yaktý gitti Giderken vedalarýn kalbimi söktü gitti Yokluðunda bu hayat inan yaþanmaz oldu
Her esen fýrtýnada kýrýlan bir dal oldum Her hicazkâr þarkýnýn sazlarýna tel oldum Kime seni sordumsa, yaban oldum, el oldum Yokluðunda bu hayat inan yaþanmaz oldu
Giderken býraktýðýn sol yanýmda sen vardýn Ýçimde küllenmeyen, hep köz kalan, bir nardýn Söküp attým desem de vazgeçilmez bir yârdýn Yokluðunda bu hayat inan yaþanmaz oldu
Gittiðin günden beri ne çok yalnýzým bilsen Avutmuyor hayalin sen yanýmda deðilsen Ne olur düþte deðil sen hep benimle olsan Yokluðunda bu hayat inan yaþanmaz oldu
Bin ah ettim desem de sana küs kalamadým Kalbime kazýnmýþtýn bir türlü silemedim Gidiþin Cehennem’miþ sensiz hiç gülemedim Yokluðunda bu hayat inan yaþanmaz oldu
Kardelen Nazire
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kardelen çiçeği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.