EY RABBIM

EY RABBÝM.
Gece gündüz durmadan, sana yalvarýyorum.
Ýki gözünde çeþme, aktý akýtýyorum.

Açýz kulun kapýný, vura vura kýracak.
Hangi yüzle katýna,utanmadan çýkacak.

Ömrüm boþuna geçti, ben seni bilemedim.
Kalbimdeki günahýn, izini silemedim.

Elli yýldýr nefisinle, durmadan ettým savaþ.
Utanmadan gel diyor, benimle yavaþ yavaþ.

Zikir halkalarýnýn, ben içlerine dalsam.
O ilahi feyizden, durmadan bende alsam.

Zikir ehli zakýrler, etraftan dolaþýyor.
Beni kuþatmak için, engelleri aþýyor.

Allah diyen kalplere, þeytan kolay giremez.
Etrafýndan dolaþýr, fazla etki edemez.

Kalbe allah kelamý, öðretsen söyleyecek.
Son nefesi verirken, dilin allah diyecek.

Bundan sonra ebedi, bir alem baþlayacak.
Allah in melekleri sený karþýlýyacak.

Kabrinde cennet denen, bir bahçe açýlacak.
Dünyada duymadýðýn, kokular saçýlacak.

Ýnsan nasýl yaþarsa, öyle kabre inecek.
O haliyle mahþere, yýllarca yürüyecek.

OSMAN KÖSEOÐLU.
10-05-1998
ÜMRANÝYE-ÝSTANBUL.


Sosyal Medyada Paylaşın: