Baharýn ceplerinde düþürülen renkler gibiyim beyazým gölgesinden korkar siyahýn benle hiç alakasý kesilmez olurum her daim zifir karanlýk kendi karanlýðýmla
Yattýðý yerden doðrulanamayan bir hayat kýsýk ýþýklý odada yetiþir orkide ve mor menekþelerim
Ne analar doðurdu acýyý;nede babalar dað oldu arkasýnda su uyur gözbebelerim de daha daha öte acý var mý? içeri beni yaksýn; dýþarýsý daha bir kül ve dudaklarýný büker bacalardan çýkan dumaným
Pencerenden dýþarý bakýnca, uzak evlerin çatýlarýna tünemiþ öpücük savurucusu martýlar belli ki gözü yosun tutup deniz kokan yaþanmýþlýklarýmýz ile açýlýr
Tavan arasýna terk edilmiþ bir yeni bir eskiye aþkla boyum büyür sadece gölgeme ama sevilmemiþ sevmemiþ gibiyim
Bu güne heybesinde acýlarý olan kadýnlarýn adýna tek sözüm sema ’ya bacaklarýný uzatýp oturan bulutlar topraðý yumruklayan yaðmur damlalarýnadýr sanýlmasýn su uyur su uyur gözbebeklerimden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.