Hüzün Yanım Çocukluğum
🖇️
Yetimhane köþelerinde büyüyen
Bir çocuðun
Kimsesizliðini astým gözlerime.
Kirpik uçlarýma dizdim içimde avaz avaz
Sessiz yalnýzlýðýmý.
Parký bile olmayan bahçesinin köþesine oturup
Çömelerek sahipsiz bakýþlarýmda
Çürüttüm çocukluðumu.
Ben çocukluk oyunlarýný bilmem
Hüzünden bozma iki satýrdýr oyunlarým.
Umudumu
Ziyarete gelen insanlarýn
Yüzlerine astým,
Biri dokunurda
Kurtarýr beni þu gam hanemden...
Kimseye duyuramadým içimdeki
Yalnýzlýk senfonisinin can yakan sesini.
En çokda geceleri korkar çocuklar,
Karanlýðýn ürkütücü yüzünden.
O an isterki bir anne dokunuþu olsun
Örtsün üstüne merhametini
Huzura uyusun çocuk gözlerim.
Ahhhh çocuk olamadan
Kadýn oluþumdaki ýzrabýmýn teni
Yýrtýlýyor þimdi
Her gece....!!!
Yatakta..
Bana yabancý olan bir adamýn koynunda
Tecavüze uðruyor masum hayallerim .
Puslu bir gecenin karanlýðýnda
Zehre bulanýyor ruhum
Çaresizliðe gebe kalýyor ömrüm..
Çocukluðumdan kalma bu yara
Ýyileþecek gibide deðil...!!
Anlýycanýz..
Gamhanemde ölümü bekleyen
Bir yolcuyum þimdi..
Kimsesiz yanýmdan gömün beni,
Çýðlýðýmýn hüzne küf tutmuþ topraklarýna.
20:02:2022
Þiir 🖋 :Fatma Berber
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fatma Yiğit Berber Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.