Affetmeyerek, Asýl kendimizi cezalandýrýyoruz. Ruhumuzu, Aðýr yükler taþýmaya Mahkum ediyoruz. Affetmeyi, Karþýmýzdaki kiþiye Bir lütuf, Bir ihsan olarak düþünüyor Ve affetmenin En baþta kendimize yaptýðýmýz Bir iyilik olduðunu göremiyoruz. Affetmek, Ýki kiþilik bir erdemdir. Hem onu affetmek, Hem de, Onu affettiði için, Kendimizi affetmek. Bilge Konfüçyus’un dediði gibi, Kötü düþünen kötüdür.... Ýyilerin ve iyi düþünenlerin Çoðalmasý dileðiyle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.