EY İNSAN.
EY ÝNSAN.
Peþinde ecel var, önünde kabir.
Rabbýna kulluk et, tevekkül sabýr.
Mutlaka dünyanýn, hesabý vardýr.
Dünya perdesini, gözünden kaldýr.
Zengin, fakir, güzel,hiç ayýrmadan.
Vadesi geleni, hiç kayýrmadan.
Kapýný çalacak, ölüm meleði.
Eþine dostuna, hiç sarýlmadan.
Kimileri gelir ,kimisi gider.
Ölüm planlarý, kökünden siler.
Sonsuza hazýrlýk, etmeyen insan.
Son nefeste elbet, çok kötü inler.
Böylemi akliniz, baþa gelecek.
Azrail pasaport, sana verecek.
Madem doðdun geldin, faný dünyaya.
Mutlakaki birgün, geri dönecek.
Ecel baltasýyla, kökün kesilir.
Dik duran vüçüdün, yere serilir.
Sen yüzünü Hakka ,döndürmez isen.
Ölüm gelir seni, Hakka çevirir.
OSMAN KÖSEOÐLU.
05-08-2002
MALEYSA-KUANTAN LÝMANÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.