Gün açýlmadan daha doðmadan yani Bir fýsýltý kulaðýmda —Uyanmalýsýn
Gözümün aralýðýndan sýzan huzme Aralýk ayýndan kalma bir kapý gibi duruyor önümde Koyu kahve eþik rengiyle Gözlerini sevdiðim birini getiriyor dile Ýnanmayýn kapý eþiði konuþmuyor Kulaðýmda bir fýsýltý o anlatýyor Böyle böyle Diye
Babamý severdim bir gözleri kahve diye Sonra sonbaharý çýplak Düþümü uyuyunca Cümleleri devrik halinde Öyle garip öyle gereksiz bilirim kendim de Yani ben olabildiðimce Sevemedim kendimi kendimce Uðraþtým Net ve kesik deðildi cümlelerim kýssadan hisseye
Hayattan bir dönüm toprak satýn alabilseydim eðer Gün açýlmadan ekinlerim dolaþýrdý elimde Ve bahçemde sýrasýyla kahveye çalan meþe Diðerlerini bilmem sýrasýný belirleyemedim zihnimde Zihnimse hayatýný parselliyor küçük sözcüklerle
—Gün kendini ortalamadan uyan vurulmadan þafak çizgisine Þafaklar doðmaz aslýnda bil bunu böyle
Ne çok konuþuyorsun be zihnim Bence geçmedi henüz gece
Sosyal Medyada Paylaşın:
Naz Akkanat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.