ÇOCUKLUKTA

Çocuk denecek yaþta atýlýrdýk hayata
Davarlarý daðlara salardýk çocuklukta.
Keþke, ekmek bulsaydýk, razý idik bayata
Açlýk ve yoksulluktan solardýk çocuklukta.

Okuyaný gördükçe, artardý hep ilgimiz,
Þimdiki çocuklardan az deðildi bilgimiz,
Kalemimiz olsa da ne gezerdi silgimiz
Þiþenin týpasýyla silerdik çocuklukta.

Gözlerimde canlanýr, hep çocukluk halleri,
Çikolatanýn tadý süslerdi hayalleri
Helvaya ve þekere bandýrýrdýk elleri,
Avucumuzu bile yalardýk çocuklukta.

Bugünden daha þendik, çektikse de çok çile
Hep yerlerde oynardýk her gün toz, toprak ile
Olmazdý kavalýmýz çoban olsaydýk bile,
Ottan mýzýka yapýp, çalardýk çocuklukta.

Tanju Çolak olurdu hepimizin dilinde,
Þoförlük etmek vardý direksiyon elinde,,
Ya subay ya da polis, tabancasý belinde
Olmadýk hayallere dalardýk çocuklukta.

Sýradan bir iþ idi, suçlu- suçsuz dövülmek,
En büyük arzumuzdu beðenilmek, övülmek,
Mutluluðun resmiydi güldürmek ile gülmek
Namaz kýlarken bile gülerdik çocuklukta.

Arzumuz, okuyarak ulaþmaktý menzile,
Dersimizle hallenir, kulak asmazdýk zile,
Eðer, öðretmenimiz gitseydi tayin ile
Yolu gözyaþýmýzla sulardýk çocuklukta.

Olmazdý pencerede ne perde ne tülümüz,
Göverirdi bahçede menekþemiz, gülümüz,
Sevginin ve umudun vatanýydý gönlümüz,
Diken ve ýsýrganý yolardýk çocuklukta.

Birlik- beraberlikle engelleri aþmayý,
Bir sevgi seli olup, gönüllerden taþmayý
Öyle seviyorduk ki kardeþçe paylaþmayý
Bir çekirdeði bile bölerdik çocuklukta.

Yanýk Ozan, þimdiki bu çirkef haller niye,
Diliyorum o günler geriye dönsün diye,
Hiç kimsenin ocaðý demezdik ’ sönsün’ diye
Herkesin dirliðini dilerdik çocuklukta.
Ocak 2020 Ýnegöl -Bursa
Muhammet AVCI
Sosyal Medyada Paylaşın: