Vakit gece Dört vakte düþ kurdum Salýncaktaki beþiye Umut uzak diyar Sevda telgrafýn tellerinde Yaralý kuþum Kanadým kýrýk Yüreðim pare pare
Susadým.. Bir damla yaðmur yaðsada Karýþsa gözyaþlarýma Cemreler düþse topraða Sevgi tohumu ektim Yeþerse bahara
Zulüm Dünya nýn çarký Hastalýk Ölüm Bombalar patlýyor Gökyüzünde Uçuþan kuþlarýn cesedi yerlerde Saklanbaç oynuyor çocuklar Bilmiyorlar ki ölümü söbeliyorlar Yüzyýlýn illeti Ciðerleri parçaladýðý yetmez gibi
Sayfalar boþ Kelimeler sahipsiz Ìnsanlar çaresiz Kimsesiz Duman kaplamýþ her yeri Okjisen yerine Karbondioksit soluyorlar
Kaç kere Ölmeli bu insan Kaç kere gömülmeli Dilimiz kelepçeli Fikrimiz yasak Aynadaki yüzümüz Yabancý bize Korkulardan ördüðümüz Bir kafeste Ölüm bize Ne kadar da yakýn
Sevay
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.