EKONOMÝK CENDERE
Susuyorum, çünkü yorgunum.
Her gün akýntýya kürek çekmekten.
Týrmanmak daða taþa, düþüp kalkmaktan
Dizim kanadýðýnda, silip devam etmekten
Yoruldum hemde çok yoruldum..
Bilir, misiniz aç karnýna uyumayý
Ocakta boþ tencere kaynatmayý,
Çocuklarýn üþüyen ellerini ýsýtmayý.
Bilmezsiniz. Siz cebi dolu züpbelersiniz.
Oysa Ayþe bacým bilir,
Hasan Ali bilir, bugün de eli boþ gitmiþtir.
Ezilir her gün aðlayan, evladýnýn karþýsýnda.
Hüzünle bakan, hatunun yanýnda..
Bugün gelmiþtir uçurumun kenarýna.
Baþlar anlatmaya.
Kýrýlmýþ, yýkýlmýþ, ezilmiþ tir
Ekonomi denen çarkýn arasýnda.
Hamaldýr Hasan Ali omuz’undadýr,
Dünyanýn çile yükü.
Bugün gitmiþti hammallar kahvesine
Ýþ çýkar diye bekler durur, akþama kadar
Yoktur yine düþünür kalýr, gözünde yavrularý.
Elini cebine attýðýnda bomboþtur
Sýkýþýr kalbi, bitmiþtir gücü takati kalmamýþ
Salar kendini derin boþluða son nefeste
Yitip gitmiþtir bir Hasan Ali daha
Ekonomi denen bu cendereden..
**(Cangülüm) **saat:17:02 tarih:05/02/22
Nebahat KILAKAY.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.