Ben sevdayý!
Uçan kuþun kanadýnda sanýrdým,
Elini uzattýðýnda;
Sevdalýlarýn kalbine konan,
Gidenleri gördüm de;
Sevda iki dudak arasýndaymýþ...
Ben ayrýlýðý!
Bizden çok uzak sanýrdým,
Kýyamazken,
Bakamazken gözlerine,
Þimdi öylesine muhtacým ki sözlerine,
Dönmeyenleri gördüm de;
Ayrýlýk köþebaþýnda beklermiþ...
Ben hüznü!
Kurumuþ yapraklarda sanýrdým,
Sonbahar rüzgârýyla savrulan,
Uzak ýþýklarda,
Acýlarla kavrulan,
Sevmeyenleri gördüm de;
Hüzün yüreði hiç terketmezmiþ...
Ben kederi!
Gelip geçer sanýrdým,
Alýþmasý zor,
Vedasý kolay,
Bir gülümseme kadar kýsa,
Aðlayanlarý gördüm de;
Keder gözyaþýnda saklýymýþ...
Üzülsem ne fayda!
Döner mi acaba kollarýma?
Kördüðüm olsa da aþklarým,
Her seferinde,
Binkez tövbekarým,
Onun aþký,
Yüreðimin tek içeceði,
Duyuyorsa feryadýmý,
Bir yerlerden..
Hadi dön!
Hadi dön!
Gizli hüzün çiçeði...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.