Kara Hüzüne Battık

Alýþamadým bebiþko, sensizliðe
Bir kez bile, doðru dürüst gülemedim
Ben neden oldum, bu evde sessizliðe
Bu yüzden, kendimi hiç affedemedim

Bu ayrýlýk, yaþam düzenimi bozdu
Neþeli ruhumu, alabora etti
Sanki biri, derimi býçakla yüzdü
Öyle bedbaht düþtüm ki, canýma yetti

Sen gidince, zindan gibi oldu hayat
Hayalini kurduðum, bu deðildi.
Kalmadý hiç tadým, her þey oldu bayat
Sýkýntýdan boynum, yana eðildi

Her gün camdan bakýp, isyan ediyorum
Bu acý hayat, yalnýz baþýna geçmez
Kendi kendime, lanetler ediyorum
Gülücüðün olmadan, bu ömür bitmez

Oldu bitti, giden yolcu gitti artýk,
Alýþtým sensizliðe, diyemiyorum
Gönlümde bende, kara hüzüne battýk
Elim durumu, kabul edemiyorum

Biliyorum, yazmasa da hiç bir yasa
Senin kara gözünde, aðlamam ayýp
Fakat nazlý çiçeðim, bu ömür kýsa
Ayrý geçen her anýmýz, acý kayýp

Doyasýya mutluluk, yaþatamadým
Ýstediklerini alýp, veremedim
Hiç bir hayalimizi, baþaramadým
Seni yeterince, mutlu edemedim

Þartlý da olsa, bir þans daha ver bana
Hatamý telafi, etmek istiyorum
Kötü günleri, unutturacam sana
Senden, centilmen bir tavýr bekliyorum

Sosyal Medyada Paylaşın: