Çam Sansarı

deðerli bir þeyi kaybederken
yeteri kadar dakik deðilsem
guguklu saatim olsun isterdim
Ýfadesiz duvarlar için
fevkalade umuduma baðlýydý
timsah þekilli bulut
þemsiye açsam diþleri dökülecekti
ben de kuzum diye seviyordum
beyaz gri arýzasý vermiþti
yýllar sürse bile
Ankara ’da maviyi arýyordum
eski bir denizin yükünü
eteðine içiren daðlarýn
sus elli zamana karþý
kaybolmasýný yeðliyordum
ve onlarý yazanlarla
zehir zurna sarhoþtum

geçmek bilmeyen geçmiþten
bir gölge karakterini sürdürüyorum
hatýrlamak üzgün diye
uçak yapan güvercin
her diri amaç onu uðurlamak için
kimi görsem kimsesiz
dokuma tezgahýndan çýktým diye sevinen
overlok maðduru halý örneðin
sanki yaðmur sevincine
geç kalmýþ küf de
bilinç üstünde diz döven
bilinçaltýna ifade veren
yarasý yar köküne kadar inen
yokluklar saatinde olmadýðým bir caddede
karpuz gecikti diye endiþeye gerek yok
içi dýþý kabuk varlýðýn
anladýðý öfke
meraðý yanýk saz
vitrinlerde cansýzýn cebi dolu
canlýlarla parlatmaksa hissi
bir gezegenin kulaðý saðýrsa
güneþin ihtiyacý ne biliyorum
her yüze aydýnlýk vermek
neresinden baksak býkkýnlýk
karanlýk hoyratça kesmiþse sütü
aðzýmýzda kurumuþ memenin
acýsýný hepimiz duyuyoruz
Çam sansarý adýna emin degilim
bi sorayým


Sosyal Medyada Paylaşın: