GİTME KAL DİYEMEDİM ( 855.)

Sevdam mevsimlik deðil gözlerim senet aþka
Cihan üstüme gelse sevemem senden baþka
Öyle sevdim ki seni öyle duru öyle saf
Ruhum isyana gelip canýna hicret etti

Bir hayýrsýzý sevdim ömrüme sefa diye
Kabuk tutmuþ yarama tuz bastým þifa diye
Yandý durdu yüreðim diyemedim kimseye
Bu kadar arbedeye yine de pes etmedim

Beklediðin ýþýk yok gittiðin o yollarda
Yalnýz sen olacaktýn bu kalbin odaðýnda
Sen benim her þeyimken el gibi baktýn bana
Yandýðýmýn farkýna varmayan çöl gibiyim

Tutukluyum sihirli aþkýn hayallerinde
Uzaklarda ki nuru hayýr sandým kendime
Cayýr cayýr yandým ben eðer yanmak bu ise
Bir anlam veremedim gönlümün hallerine

Diyemedim kalemler yokluðunda eriyor
Birden tutuldu dilim gitme kal diyemedim
Farký yol bu günümün senle olan dünümden
Ben hala o yaktýðýn ateþte yanmaktayým



Fatma Ayten Özgün



Sosyal Medyada Paylaşın: